Dat de dagen korter worden
Ik moet er steeds weer even
De tijd voor nemen om te accepteren
Dat het een gegeven is, iets waar ik
Zo weinig aan kan doen, stil
Word en tegelijk is er iets in mij dat
Zo graag wil smeken: blijf nog wat langer
Licht
Het is een vreemde verhouding die ik
Sinds mijn bestaan heb gehad met het seizoen
Van het verliezen van bladeren
Verkleuren, steeds prachtiger worden
Een palet aan kleuren dat maar weer laat zien
Dat er wel een kunstenaar moet zijn die zo briljant was
Dit te ontwerpen, voor mijn ogen
Dan, wanneer je denkt, het kan haast niet
Mooier, completer, zoals het moet zijn
Dan is het al lang aan het gebeuren
Terwijl je met je ogen tuurde naar de hoogte
Van de bomen en haar takken en bladeren
Je liep er dwars doorheen en de krakende bladeren
Knisperend onder je voeten
Gevallen, afgestorven, maken de eens zo mooie
Bomen weer helemaal kaal en
Zo kil als de avond zonder die laatste
Zonnestralen die ik zo graag zag en ik voel
Ik voel nu even echt en ik word stil
Stil omdat, stil dankzij, stil door het wonder
Het doet mij denken aan de graankorrel
Die moet vallen in de aarde
Die moet sterven om vrucht voor te brengen
Herfst herinnert mij aan mijn begin en mijn einde
En alle tijd die daartussen gegeven is
Hoe kostbaar is de dag van vandaag
Als een blad aan een boom, schitterend
In de ochtendzon, middagzon en avondzon
Tot het weer donker wordt
Laat mij nog maar even stralen
Blijf nog maar even licht
Recente reacties