Ik hou er wel van. Zomaar een nieuw idee bedenken. Het idee hebben dat dit echt nog niemand eerder heeft gedaan. Dat je hier de wereld iets moois mee kan geven. Dan komen er nog meer ideeën, uitwerkingen. Het wordt zoiets moois, dat moet wel. Zo ontstond het idee voor de pelgrimage, geboren uit enthousiasme. Maar al snel, toen ik mijn idee begon te delen met anderen, voelde het als iets onzekers. Iets geks. Iets dat vast al lang bestaat en als het nog niet bestaat, dan is er ook geen behoefte aan.
Daarnaast de stem in mijn eigen hoofd. Kristel, dit kun je toch niet afmaken. Begin er dan ook maar niet aan. Maar mijn schoonvader bood aan te helpen, met het ICT stuk. Het opzetten van een DIVI module die te gebruiken is met wordpress. Het was fijn om dat enthousiasme te hebben, want anders was ik verzand in alleen maar de ideeën. In hoe ik het voor me zag.
Op 31 juli 2019 heeft schoonvader Kees de domeinnaam gereserveerd. Het werd: depelgrimage.nl. Ik heb lang nagedacht over de naam. Over of het een Engelstalige site zou worden of Nederlands. Of het een site voor enkel mijn eigen teksten of muziek zou worden, of dat het een site zou worden die mensen zou laten ervaren hoe het eigen leven ook een pelgrimage kan zijn. Het werd een combinatie van beiden. En of dat een goed idee is, geen idee. En eigenlijk is het ook nog lang niet af. Maar als je een website maakt over ‘de pelgrimage’ dan moet je sowieso niet het idee hebben dat het af moet zijn. Of perfect. Of met deadline. Nee, dan begin je ergens en het eindpunt hoeft niet eens in zicht te zijn.
Een deadline heb ik mezelf dus wél gesteld. Een deadline voor wanneer ik bekend wilde maken dat deze site bestaat. De datum werd 1 oktober 2020, naar de patrones van de missie en jongste vrouwelijke kerklerares van de R.K. Kerk. Theresia van Lisieux. Over haar komt gaandeweg zeker wat op deze site te staan. Op haar voorspraak bij haar geliefde Jezus, wordt De Pelgrimage toevertrouwd.
Vrede en alle goeds
Kristel