Het is stiller dan anders
Niet dat er geen auto’s zijn
Of dat het windstil is
Niet dat de kinderen niet meer buiten spelen
Of de vogels niet meer fluiten
Toch is het stiller dan ik ken
Stiller dan ik voel
Het is stiller in mijn hoofd
Dof, alsof de echo van de lach
Zelfs van de traan
Niet meer doorklinkt maar ergens
Tussen het klinken en beseffen
Alweer is uitgedoofd en weggevaagd
De stilte en de dofheid is een wachten
Op mij
Wanneer ik eindelijk durf te zeggen
Ik wil je wat zeggen
Er moet wat van mijn hart
En. ik. heb. je. nodig. nu.
Pas dan, wanneer ik jou zeg
Dat ik die ruimte nodig heb
En mijn eigen tranen er ook weer
Mogen zijn
Dan pas ebt de dofheid weg en wordt
Alles weer helder
Is het nog even stil
Terwijl we daar samen zitten
Aan tafel
Stiller dan anders en
Anders dan stil
Maar rustig opgelucht
Zeg ik: dit is fijn, dit had ik even nodig
Dankjewel
Voor wie ik bij jou mag zijn
Recente reacties